پله برقی

استانداردهای استپ های پله برقی

در گذشته در بسیاری از پله برقی ها از استپ های چوبی استفاده می نمودند.اما پس ازحوادث اتش سوزی استفاده ازاین نوع استپ ها منسوخ گردید.دربرخی ازپله های برقی ازاستپ های فولادی نیزاستفاده شده است . امروزه استپ ها را معمولا از جنس آلومینیوم می سازند. استفاده از آلومینیوم باعث می گرددتا ضمن کاهش وزن استپ و نیز کاهش مصرف انرژی در پله برقی ، احتمال زنگ زدگی و خوردگی در آن به حداقل برسد.

برخی از مهمترین نکات در خصوص طراحی و ساخت استپ ها عبارتند از :

  • سطح استپ باید مانع لیز خوردن افراد شود.
  • استپ باید با نیروی ۳۰۰۰ نیوتن از نظر انحراف (Deflection) آزمایش گردد.این نیرو باید به طور عمودی بر مرکز سطح استپ ، برروی یک صفحه فلزی به ابعاد ۰.۲ *۰.۳ متر و حداقل ضخامت ۲۵ میلی متر وارد گردد . در طول این آزمون ، انحراف اندازه گیری شده در سطح استپ نباید بیشتر از ۴ میلی متر بوده و نیز نباید تغییر شکل دائمی در استپ دیده شود.
  • چنانچه نیرویی برابر با ۱۵۰۰ نیوتن بصورت عمودی بر پیشانی استپ و یا مربعی به مساحت ۲۵ سانتی متر مربع و حداقل ضخامت ۲۵ میلی متر وارد گردد انحراف پیشانی استپ نباید بیش از ۴ میلی متر باشد.
  • در آزمون مقاومت داینامیکی ، استپ با حداکثر شیبی که مورد استفاده قرار می گیرد ، آزمایش میشود. بطوری که استپ در معرض بار متغیری بین ۵۰۰ الی ۳۰۰۰ نیوتن با فرکانس بین ۵ تا ۲۰ هرتز برای حداقل ۵ میلیون سیکل قرار گرفته است و انحراف اندازه گیری شده در سطح استپ نباید بیش از ۴ میلی متر بوده و نباید تغییر شکل دائمی در استپ دیده شود.
  • طراحی استپ باید بگونه ای باشد ، که سازه آن بارپیچشی معادل جابجایی ۲± میلیمتر در مرکز چرخ غلتک ها را بر روی کمانی به مرکز چرخ کشنده را داشته باشد.
  • دیواره های عمودی استپ هم باید آجدار باشد.
  • ارتفاع استپ پس از نصب نهایی نباید بیشتر از ۲۴ سانتی متر باشد.
  • عمق استپ نباید از ۳۸ سانتیمتر کمتر باشد.
  • عرض استپ باید بین ۵۸ الی ۱۱۰ سانتیمتر باشد.
  • سطح کف استپ باید دارای شیارهایی در جهت حرکت پله برقی بوده و شیارهای یاد شده بمونه ای باشد که در زمان ورود به بخش زیرین تکیه گاه شانه برخورد یا اصطکاک ایجاد ننماید.
  • پهنای شیارها باید حداقل ۵و حداکثر ۷ میلی متر باشد.
  • عمق شیار نباید کمتر از ۱۰ میلیمتر باشد.
  • پهنای لبه شیار ها باید حداقل ۵/۲ و حداکثر ۵ میلی متر باشد.

ایمنی در نصب و راه اندازی آسانسور و پله‌ برقی

۱- طراحی و اجرای آسانسور در داخل دوربندی پلکان‌ها ممنوع است، همچنین درب آسانسور‌ها نباید در مسیر راه خروج (از یک پلکان به پلکان دیگر) باز شود. (بند ۴-۱-۴-۳ نشریه ۱۱۲ سازمان برنامه و بودجه)
۲- ضروریست ایستگاه مشترک پلکان و آسانسور درپارکینگ و سایر طبقات به منظور جلوگیری از ورود دود و گاز‌های سمی ناشی ازحریق به دستگاه پلکان و آسانسور، توسط مصالح مقاوم در برابر حریق و دود دور بندی گردد.
۳- دیوار‌های جانبی آسانسورخود ایستا و مقاوم در برابر حریق اجراء گردد. (بند ۱۵-۲-۳-۳-۱ مبحث ۱۵ مقررات ملی ساختمان)
۴- استفاده از داکت آسانسور جهت عبور لوله‌های آب، گاز، کابل‌های برق، فاضلاب و هرگونه روزنه و دریچه به چاه آسانسور به غیر از درب ورودی به چاه غیر مجاز می‌باشد. (بند ۱۵-۲-۳-۳-۵ مبحث ۱۵ مقررات ملی ساختمان)
۵- موتورخانه آسانسور باید دارای اتاق مستقل با درب مجهز به قفل سوئیچی و پنجره باشد. ضمنا بر روی درب آن پنجره مشبک ۲*۲ سانتیمتر باشد.
۶– در نظر گرفتن سیستم ارتینگ برای آسانسور الزامیست. (بند ۱۵-۲-۷-۲۹ مبحث ۱۵ مقررات ملی ساختمان)
۷- نصب کفپوش لاستیکی به ضخامت حداقل ۶ میلیمتر و به ابعاد مناسب بصورت ثابت مقابل تابلو کنترل آسانسور ضروریست. (بند ۴-۱۰-۴-۶ نشریه ۱۱۲ سازمان برنامه و بودجه)
۸- دستورالعمل نحوه عملکرد سیستم آسانسور در اتاقک نصب گردد.
۹- کابل تغذیه برق آسانسور می‌بایست مستقل باشد تا چنانچه بر اثر بروز هرگونه حادثه احتمالی و قطع جریان برق قسمت‌های مختلف، سیستم برق آسانسور همچنان برقرار و فعال باشد. (بند ۱۵-۲-۸-۳ مبحث ۱۵ مقررات ملی ساختمان)
۱۰ -چاه آسانسور به عنوان یک کانال هوائی عمل می‌کند لذا راهروی طبقات باید توسط در‌های ضد حریق محفوظ گردد تا از نفوذ دود و آتش به چاه آسانسور و عمل نمودن چاه آسانسور به عنوان دودکش جلوگیری شود. (بند ۱۵-۲-۸-۲ مبحث ۱۵ مقررات ملی ساختمان)
۱۱- نصب علائم ایمنی بمنظور پیشگیری از سقوط افراد به داخل چاه آسانسور و پله برقی ضرروی است.
۱۲- نصب علائم راهنمای آسانسور و پله برقی در مکان‌های مناسب بنحوی که در تمامی ساعات شبانه روز و با قطع برق بسهولت قابل رویت و تشخیص باشد.
۱۳- آسانسور‌ها و پله‌های برقی می‌بایست علاوه بر اتصال به شبکه برق شهری به ژنراتور برق اضطراری نیز متصل گردند تا در صورت قطع برق از شبکه شهری، ژنراتور برق مورد نیاز آسانسور‌ها و پله‌های برقی را تامین نماید. (بند ۱۵-۲-۹ مبحث ۱۵ مقررات ملی ساختمان)
۱۴- فضای موتورخانه آسانسور می‌بایست به اندازه‌ای در نظر گرفته شده باشد که امکان جای دادن کلیه تجهیزات مربوط به آسانسور و همچنین تردد ایمن افراد مسئول جهت تعمیرات احتمالی را دارا باشد. (بند ۱۵-۲-۳-۵-۱مبحث ۱۵ مقررات ملی ساختمان)
۱۵- استفاده از دیوار‌های کاذب یا غیر مقاوم در برابر حریق جهت ساخت اتاقک آسانسور اکیدا ممنوع است.
۱۶- اخذ گواهی ایمنی کیفیت از اداره استاندارد یا شرکت بازرسی و کنترل کیفیت یا مراجع ذیصلاح به هنگام اتمام کار ضروریست و ارائه تصویر گواهی اخذ شده به سازمان آتش نشانی جهت ثبت در سوابق الزامیست.
۱۷- انبارکردن و گذاشتن هر نوع مواد قابل اشتعال یا غیر قابل اشتعال درچاه آسانسور، موتورخانه و یا چاهک آسانسور ممنوع است. (بند ۱۵-۲-۸-۸ مبحث ۱۵ مقررات ملی ساختمان)
۱۸- در نظر گرفتن تجهیزات کامل ایمنی آسانسور (از قبیل: گاورنر، پاراشوت، میکروسوئیچ‌های کنترل کننده)
۱۹- استفاده از آسانسور در زمان آتش سوزی ممنوع بوده و بایستی متن زیر در داخل کابین آسانسور جهت استفاده کنندگان نصب گردد: (در زمان آتش سوزی به هیچ عنوان از آسانسور استفاده ننمایید)
۲۰- توصیه می‌شود آسانسور در مواقع حریق فقط در اختیار افراد ذیصلاح یا آتش نشان‌ها قرارگیرد تا بتوانند با راندمان بیشتر عملیات تخلیه را انجام دهند. (بند ۱۵-۲-۸ مبحث ۱۵ مقررات ملی ساختمان)
۲۱- نصب خاموش کننده دستی مناسب، مطابق نظر کارشناسان سازمان آتش نشانی در موتورخانه آسانسور
۲۲- کابین آسانسور مجهز به آیفون، زنگ خطر، تهویه و سنسور هدایت کابین تا مقابل طبقات در صورت قطع برق باشد.
۲۳- رعایت مبحث ۱۵ مقرارت ملی ساختمان دراین خصوص الزامی است.